REKLAMA
Automatycznie wyświetlimy artykuł za 10 sekund
Przejdź do artykułu
Reklama
Reklama
Bieg Rzeźnika 2012 (fot. Tadeusz Zaręba)
GALERIA ZDJĘĆ
Zaczęło się od porannych wypadów do piekarni po bułki i od odkrycia, że systematyczne pokonywanie biegiem dystansu zaledwie półtora kilometra, skutkuje lepszą formą fizyczną i lepszym nastrojem. Dziś, po 3,5 roku, Jolanta Zaręba, starszy redaktor prowadzący w rzeszowskim oddziale TVP S.A., ma już za sobą udział w kilkunastu maratonach, wielu półmaratonach oraz w tak morderczych imprezach jak Bieg Rzeźnika czy Maraton Komandosa.
Pomiędzy porannym truchtem po bułki a maratonem jest przepaść. Jak się ją pokonuje? Jola tłumaczy, że po pewnym czasie jej organizmowi przestało wystarczać to, że lepiej się czuł. Chciał czegoś więcej. – Tak to odbieram do dziś – podkreśla dziennikarka.
Morze głów przede mną, morze głów za mną
Pierwszym dłuższym biegiem, w jakim wzięła udział, była impreza pod hasłem „Biegnij Warszawo” na dystansie 10 km. To było jesienią 2009 r. Biegło w nim 17 tys. osób, wszyscy w jednakowych, błękitnych podkoszulkach. - Na Myśliwieckiej, koło radiowej „Trójki”, widziałam przed sobą masę ludzi i bałam się obejrzeć do tyłu, bo wydawało mi się, że biegnę ostatnia - opowiada Jola. - Ale kiedy się obejrzałam, okazało się, że za mną również biegną tysiące ludzi. Dobiegłam do mety z dużym wysiłkiem, bo nie byłam wtedy jeszcze zbyt dobrze przygotowana do długich biegów, ale sprawiło mi to tak wielką radość. Wiedziałam już, że to nie będzie mój ostatni start.
ZOBACZ TAKŻE
Reklama
W grudniu 2009 r. spróbowała swych sił w Maratonie Trzeźwości w Radomiu. - Przygotowywałam się do niego bez żadnego rozsądnego planu - przyznaje Jola. - Niewiele przed nim biegałam, najdłuższa trasa to było 17 km, do Tyczyna i z powrotem. Ale dobiegłam do mety, i to we wcale niezłym czasie jak na kobietę po 45. roku życia: 4 godz. 56 min. Właściwie trochę szłam, trochę biegłam. Zrobiłam to intuicyjnie. Dopiero później dowiedziałam się, że taki marszobieg jest dobrym sposobem na pokonanie maratonu. Okazało się, że wprawdzie ukończyłam bieg na dalekim miejscu, ale już wśród kobiet w mojej kategorii wiekowej byłam trzecia, co dało mi impuls do tego, by próbować dalej.
Te próby wyglądają dziś imponująco. Jola ma na swoim koncie udział w 17 maratonach i wielu półmaratonach. W ub. roku, podczas Maratonu Warszawskiego, udało jej się „złamać” granicę 4 godzin, co uważa za swój wielki sukces. W obecnym sezonie wzięła już udział w dwóch maratonach: Orlen Warsaw Marathon i Cracovia Maraton.
Mordercze próby: Rzeźnik i Komandos
Ale ma też na swoim koncie bardziej mordercze próby. Przede wszystkim malowniczy, ale piekielnie trudny Bieg Rzeźnika, czyli prawie 80 km bieszczadzkimi szczytami z Komańczy do Ustrzyk Górnych. Parami, ze względów bezpieczeństwa. Najlepsi pokonują trasę w 8-9 godzin, jej, wraz z biegowym partnerem, udało się to zrobić w 14,5 godz. - Zachowaliśmy dużo rozsądku, sporo odpoczywaliśmy – wspomina Jola.
Dwa razy uczestniczyła w Półmaratonie Komandosa, który odbywa się na poligonie WAT w błotach Kampinosu w lutym, a więc w bardzo niskiej temperaturze. Raz przebiegła Maraton Komandosa na poligonie w Lublińcu. „Komandos” to szczególny bieg: w pełnym umundurowaniu, w butach wojskowych, z 10-kilogramowym plecakiem. - Plecaki są bardzo szczegółowo ważone – opowiada dziennikarka. - Także na trasie, by sprawdzić, czy aby ktoś po drodze nie wysypał z plecaka części zawartości.
Reklama
Kieruję się własnym samopoczuciem
Oczywiście, Bieg Rzeźnika i Maraton Komandosa były najtrudniejsze. Ale, jak podkreśla dziennikarka, nie dzieli swych biegowych dokonań na bardziej i mniej wartościowe. - Każdy bieg dostarcza wiele radości – opowiada Jola. - Bardzo ciekawy był np. bieg w Tarnowie, nazywany najbardziej „zakręconym” biegiem w Polsce, bo biegnie się na dystansie 10 km po zaułkach Starego Miasta: wąskimi uliczkami, po schodkach itd.
Jak przygotować się do maratonu? Na pewno trzeba biegać długie, 20, 30-kilometrowe trasy, i to systematycznie przez kilka tygodni przed zawodami. - Dobrym sposobem przygotowania się jest przebiegnięcie półmaratonu – podkreśla Jola. A już na trasie trzeba zachować zdrowy rozsądek. - Są ludzie, którzy potrzebują pulsometru, by wiedzieć, czy ich serce wytrzymuje i czy puls jest właściwy – opowiada dziennikarka. - Ja tego nie potrzebuję, kieruję się tylko i wyłącznie własnym samopoczuciem. Gdy coś się dzieje podczas biegu, przechodzę do marszu, próbuję wyrównać oddech, dojść do siebie. Ale na zawodach czasami lepiej jest po prostu zejść z trasy, by nie zrobić sobie krzywdy.
Kilka rad dla początkujących
Biega zawsze rano. Wstaje o 4.30, o 5 zaczyna trening. Półtorej godziny, by jeszcze zdążyć zrobić zakupy w ulubionej piekarni, wziąć prysznic i przygotować dzieciom śniadanie. Biega różnymi trasami: po drogach szutrowych, asfalcie, górkach, po lesie. Okolice Rzeszowa, jak podkreśla, to wspaniałe tereny do biegania. Robi sobie w tygodniu 1-2 dni przerwy, zależnie od samopoczucia. - Myślę, że dla ludzi, którzy zaczynają, to jest dobra metoda: kierować się stanem swojego organizmu – radzi. - Oczywiście, można mieć – i sama mam – sprzęt mierzący tętno, obliczający wydolność, ale nie ma lepszego probierza niż własne samopoczucie. Dla mnie najfajniejsze jest to, że kiedy biegam, czuję się naprawdę dobrze. Fizycznie i psychicznie.
Reklama
Pytam o kilka podstawowych rad dla początkujących biegaczy. Zdaniem Joli, absolutna podstawa to dobrze dobrane buty, nieco luźniejsze niż te, w których chodzimy na co dzień. Następnie właściwy wybór trasy, uwzględniający to, że powinniśmy nie tylko dobiec do celu, ale i stamtąd wrócić.
- Uważam – radzi Jola - że nie jest dobre zaczynanie od biegania po betonie, warto znaleźć sobie trasę szutrową czy trawiastą, bo wtedy nie obciążamy stawów. Lepsze jest bieganie rano, kiedy nasz organizm nie jest jeszcze zmęczony, a kręgosłup nie jest obciążony wysiłkiem całego dnia, przez co łatwiej o kontuzję. Nie polecam biegania ze słuchawkami na uszach, bo to jest niebezpieczne, jak również biegania późnym wieczorem. Trzeba kierować się rozsądkiem, czyli zacząć od jakiegoś krótkiego dystansu, by móc wrócić w dobrej formie i następnego dnia znów pobiec. Później, moim zdaniem, dawka, która przynosi efekty, to minimum 60 minut. Dobrze jest trochę biec, trochę maszerować. Ważna jest rozgrzewka na początku i kilka ćwiczeń rozciągających po biegu.
Dziennikarka poleca także udział w darmowych zajęciach w ramach akcji radiowej „Trójki” pod hasłem „Biegam, bo lubię”. Odbywają się one w soboty do południa na stadionie Resovii. Pod kierunkiem trójki trenerów, specjalistów od lekkoatletyki, można nauczyć się dobrego biegania, właściwego rozkładania sił. Włącznie z takimi szczegółami, jak sposób trzymania rąk czy właściwa sylwetka podczas biegu.
Biegać rozsądnie, próbować systematycznie
Akcji zachęcających Polaków do biegania jest sporo. Jola jest ich wielką zwolenniczką, bo – jej zdaniem - pokazują, że możemy biegać wszyscy, całymi rodzinami. – Mój mąż i dwóch synów nie biegają systematycznie, ale udawało mi się namówić ich do udziału w zawodach i była to dla mnie podwójna satysfakcja – opowiada dziennikarka. - Wśród uczestników biegów masowych nie ma samych wyczynowców, są też ludzie, którzy dopiero zaczynają, starsi, z problemami zdrowotnymi. To jest fajne, że oni też biegają. Że odczuwamy niesamowitą atmosferę wynikającą z tego, iż wszyscy próbujemy, choć jednym przychodzi to łatwiej, innym trudniej.
Reklama
Jola doradza, by – zwłaszcza na początku – powściągnąć ambicje: - Niech naszą ambicją będzie to, by się ruszyć i nie zrezygnować po tygodniu, gdy zaczynają przerażać nas pierwsze zakwasy czy ból w kolanach. By biegać bardzo rozsądnie, ale próbować systematycznie.
24-26 maja 2013 r., w ramach weekendu Polska Biega 2013, we wszystkich zakątkach kraju będą organizowane imprezy biegowe. Akcję organizuje od siedmiu lat „Gazeta Wyborcza". W poprzedniej edycji, 18-20 maja 2012 r., w 723 biegach wystartowało ok. 120 tysięcy osób. Szczegóły na stronie www.polskabiega.sport.pl
Reklama
KRAJ
ŚWIAT
Reklama
Rozwiń
